No pain, no gain

Hoi allemaal,

Na vier dagen zonder stroom en dus zonder internet, hier ons verslag over dag 3. We zullen proberen morgen en overmorgen even een inhaalslagje te maken.

Dag 3, Bangkok

Hier alweer het tweede verhaaltje over onze reis door Thailand. Na gisteravond met pijn en moeite tot 11 uur de oogjes opengehouden te hebben, konden we dan toch eindelijk frisse kleren aantrekken. Onze koffers waren zowaar terecht!
Vandaag is onze eerst volledige dag in Bangkok en er staat véél op het programma. Om half 9 werden we door onze gids, mevrouw Nui, opgehaald in het hotel. We zijn vanuit het hotel, dat een paar straten naast de echte backpackers-straat ligt, richten de Giant Swing in hartje Bangkok gelopen. Uiteraard kun je Bangkok niet door zonder je scheel te kijken op alle foodstalls. Al snel werden we door onze gids dan ook verleidt tot het proeven van gefrituurde zoete aardappelballetjes. Een klein moment van herkenning, het konden namelijk even goed de oliebollen van op het Vrijthof zijn! Dit zou echter het enige herkenbare eten van vandaag zijn.
Vanuit hier zijn we doorgelopen naar de achterafstraatjes die ons tot bij de Giant Swing zouden brengen. Onderweg stuitten we nog op een ouderwetse apotheker die nog de traditionele medicijnen en kruidenmengsels verkocht. Aan de voet van de Giant Swing stond een horde Thaise mensen die bezig waren met het oefenen van fietsen, voor de Bike for Mom actie. Deze is ter ere van de verjaardag van de koningen en ze hopen hierbij het wereldrecord meeste mensen op hetzelfde tijdstip op de fiets te verbreken.
De gids nam ons hierna mee naar de City Pillar Shrine. De City Pillar Shrine werd gebouwd toen Bangkok werd gebouwd als nieuwe hoofdstad van Thailand. In de City Pillar Shrine is het oudste Boeddha standbeeld van Thailand te vinden. In de shrine zag we een aantal meisjes met een koker met uit de kluiten gewassen satéstokjes erin, in hun handen. Op deze stokjes was een nummertje te vinden, welke ook te vinden was op fortune papers die naast de shrine stonden. Het idee is dat men door het schudden van de koker één stokje uit de koker kan laten vallen. Het nummer op het stokje is het antwoord op jouw gebed, dat je voorafgaand hieraan hebt gezegd. Na wat aanmoediging van de gids durfde Eveline de uitdaging ook wel aan. Dit kokertje zou wel eens even goed geschud worden! Helaas bleek dit alles nog niet zo gemakkelijk. Na een aantal poosjes verloor de gids haar geduld en mocht Eveline op goed geluk een stokje uit de koker halen. Of dit ook daadwerkelijk de bedoeling is, weten we nog steeds niet…
Vanaf de City Pillar Shrine liepen we richting een park(Rommani Nart Park), dat tot nog niet al te lang geleden toebehoorde aan een oude, overvolle en zeer beruchte gevangenis, midden in het centrum van Bangkok, toebehoorde. Jullie raden het al, we voelden ons direct helemaal thuis!
Vanaf het park liepen we langs een aantal gunshops, deze zijn namelijk zeer makkelijk te kopen voor Thaise mensen, zo vertelde onze gids ons… Na met versnelde pas uit deze zeer “veilige” buurt te zijn gelopen, kwamen we uit in enkele achterafstraatjes waar heel wat etenswaren uitgestald lagen. Al snel werden we een klein winkeltje binnengetrokken door de gids, waar ze ons op héél zoete, maar ook heel lekkere iced tea trakteerde. “The original”. Na deze “original” stond de volgende verrassing al zo goed als op ons te wachten. Via enkele kleine, nauwe straatjes kwamen we uit bij een kraampje waar ze “Thai style Taco’s” maakten. Deze kleine taco’s, zowel te krijgen als zoet en hartig, waren zelfs geproefd en gebakken door “the Queen herself”. Dat hebben we onze Bea nooit zien doen!
Nadat onze buikjes goed gevuld waren, vervolgden we onze trip naar Wat Suthat Thepwararam, een ruim 200 jaar oude tempel en tegelijkertijd een van de belangrijkste van Thailand. Hier werden we getrakteerd op de schone kunsten van de Thaise Opera, al verschilde onze mening over wat schoon is nogal met die van de performers…
Als laatste deel van onze rondleiding door Bangkok werden we door de gids meegenomen naar The Grand Palace, een “must see” voor alle toeristen. Helaas vallen wij niet in deze categorie… Wanneer men spreekt over alle toeristen dan wordt hier ook enkel en alleen toeristen bedoeld. Meer dan een kudde hersenloze koeien die achter elkaar in rijen aan liepen, was er namelijk niet te zien. Zo nu en dan kon je tussen deze hordes toeristen een glimp opvangen van The Grand Palace! Vanaf het moment dat we ons door de exit heen wurmden, hadden we dan eindelijk de middag voor ons zelf. Saillant detail, het zoeken naar de exit duurde vele malen langer dan de tijd dat we daadwerkelijk naar The Grand Palace hebben kunnen/willen kijken!
Vanuit The Grand Palace zijn we opzoek gegaan naar een goede plek om een échte Thaise massage. Deze vonden we ín What Po, het nationale hoofdkwartier voor het leren en preserveren van de traditionele Thaise medicijnen kennis, inclusief de Thaise Massage. Hier hebben ze in het tempelcomplex enkele massage paviljoenen, waar we in de rij hebben aangesloten voor een Thaise massage. Na een kleine 20 minuten gewacht te hebben waren we dan eindelijk aan de beurt! Een half uur lang werden we door de meest vakkundige masseurs in de watten gelegd met een, zo nu en dan enigszins pijnlijke, Thaise massage. De gids had ons al voorbereid op de pijn, maar zoals zij zei “No pain, no gain”!
Heerlijk uitgerust liepen we op goed vertrouwen terug naar ons hotel, met een korte omweg via de echte backpackers-street in Bangkok. Na de grote groep chaotische excentriekelingen in hun natuurlijke habitat aanschouwt te hebben, hadden we ook wel weer genoeg “wildlife” voor vandaag gezien. We waren in ieder geval blij dat we niet dichter bij deze straat sliepen, ondanks dat het aantrekkingsvermogen van zowel de McDonalds en Burgerking in deze straat natuurlijk heel groot was *ahum*!
Voordat we aan de avond zouden beginnen, die gevuld zou worden met de eigenzinnige culinaire creaties van een eigenzinnige Oostenrijkse architect en zijn Thaise vrouw, hebben we ons in het hotel even opgefrist en zijn we op het dakterras gaan kijken naar het zwembad. Uiteraard waren de bedjes allemaal bezet door, het kon niet anders…, HOLLANDERS!
Vanuit ons hotel zijn we met de tuktuk naar het Royal Orchid Sheraton hotel gereden. Toen de tuktuk chauffeur de naam van het hotel hoorde, was hij des te verbaasder dat we tóch afdingde op de prijs. Iets eerder dan nodig stonden we bij de zijingang te wachten, waar we een Australisch koppel aantroffen die in Bangkok hun laatste dagen honeymoon vierden. Met z’n vieren werden we door Florian, onze gastheer van de avond, verwelkomt. Uiteindelijk bleken we met elf personen bij Florian in zijn appartement te eten. Dit etentje werd door zowel Florian als zijn vriendin en haar familie verzorgt. Om jullie niet te lees werk te geven over hoe heerlijk het eten was, zullen we jullie alleen jaloers maken met wat foto’s ;). Over het groepje excentrieke personen (lees: irritante Duitser) zullen we jullie niet vervelen.