Trans Thailand Express
Blijf op de hoogte en volg Eveline
11 Augustus 2015 | Thailand, Ayutthaya
Dag 6, Kanchanaburi – Den Chai
Vandaag nemen we afscheid van ons floating hotel. Hoe ecologisch het ook moge zijn, na twee dagen zonder stroom en douchen met ijs koud water, keken we toch wel een beetje uit naar de beschaving.
Vanuit ons hotel in de River Kwai zijn we, met een tussenstop bij een lokale olifanten opvang- en verzorgingscentrum, doorgereden naar de Erawan watervallen. Tijdens onze tussenstop kregen we de kans om de baby olifanten te voeren. Deze olifanten worden hier gefokt, omdat ze bijna niet meer voorkomen in het wild.
Bij de Erawan watervallen aangekomen stond ons een klim van 7 niveaus te wachten om tot bij het hoogste punt van de watervallen uit te komen. Al klimmend en klauterend over rotsen, takken en boomstammen, gingen we met goede moed naar de top. Een pad naar boven is hier nooit aangelegd, omdat de gemiddelde Thai, onder het motto “liever lui dan moe”, weigert verder te gaan de niveau 2. Een enkele avonturier waagde zich vandaag zelfs naar niveau 3!
Onderweg liepen we stukken langs het water, waar je direct menig vis zag zwemmen. Een fish spa-experience tijdens het zwemmen was dan ook gegarandeerd, helemaal “for free”! Omdat de jungle rondom de Erawan watervallen een grote hoeveelheid apen huisvest, hoopten we op het zien van een aantal van deze kleine boefjes. Helaas bleken het niet echte ochtend dieren te zijn, want toen we bij niveau 7 al badend in het zweet aankwamen, hadden we nog niet één aap gezien (los van die enkele behaarde toeristen-aap dan). Aangekomen bij niveau 7 trakteerden we onszelf op een frisse duik in het water, waar het aardig schrikken was van de ongevraagde fish spa-experience. Ondanks dat we in ons beste Vis hebben gevraagd of ze wilden stoppen, zat er niets anders op dan onze verkoeling nog een stukje hogerop te zoeken. Weg van de (deels) gebaande paden klommen we naar niveau 7,5 (bijna hetzelfde als perron 9 ¾, vraag maar aan Harry), waar we bij de grote waterval zelf uitkwamen. Hier kon je onder de waterstroom genieten van een heerlijke, frisse douche!
Op de terugweg bleek het geluk ons dan toch goed gezind, nog voordat we beneden waren kwamen we een grote groep apen tegen, waarbij er zelfs twee jonkies brutaal in de bomen aan het spelen waren. Uiteindelijk zagen we zelfs een moeder met haar baby, verscholen in de bomen.
Eenmaal beneden knorde onze maag als een wild jungle beest. Een lekkere noedelssoep en allerlei lokale Thaise gerechten werden dan ook binnen no-time opgegeten.
Vanuit de Erawan watervallen vervolgden we onze reis richting Ayutthaya. Ayutthaya was tussen 1350 en 1767 de hoofdstad van het toenmalige Thailand, ook wel Siam gehete. Ayutthaya was toentertijd zeer aantrekkelijk voor handelaren vanuit China, India, Perzië en later ook Portugal, Spanje, Nederland, Groot-Brittanië en Frankrijk. Deze landen hadden buiten de stadsmuren dan ook allemaal hun eigen vestingen. Zo is er vlak buiten de stad Baan Hollandia te vinden, oftewel het Hollands Thuis. De stad is in 1767 door de Birmezen verwoest na een hevige oorlog, waarbij een groot deel van de stad in brand is gestoken. In Ayutthaya vindt men nog steeds de overblijfselen van de eens zo grote stad. Deze restanten vallen nu onder het World Heritage, sinds 1991.
De stijl waarin de Ayutthaya World Heritage site is gebouwd, heeft veel weg van de stijl die nu nog steeds in Cambodja te vinden is. De tempels zijn namelijk gebouwd door krijgsgevangenen die afkomstig waren uit het Ankor-rijk, ook wel het Khmer-rijk.
Tijdens ons kort bezoek zijn we onder andere bij Wat Mahatat (Buddha in the Tree) en Wat Sri San Pet geweest. Wat Mahatat staat onder de lokale bevolking bekend als klooster van het grote relikwie. De tempel is vroeger gebouwd aan de oever van Khlong Pratu Lhao Pluak, een van de belangrijkste kanalen die door de stad liepen. Wat Mahatat was in de tijd van Siam zo belangrijk, omdat het zowel belangrijke relikwieën huisvestte als ook dat het kort bij het toenmalige Grand Palace lag. Wat Mahatat en de Grand Palace zijn onder andere door Van Vliet en Jacobus van Koutere beschreven.
In Wat Mahatat is ook Buddha in the Tree te vinden. Hierbij is het hoofd van een Buddha standbeeld verweven met de boom. Tijdens de aanval van Birma in 1767 zouden de Birmezen de hoofden van alle Buddha standbeelden afgehakt hebben. Door de jaren heen heeft de boom zich rondom het hoofd volgroeid. Voor de Boeddhisten is deze plaats zeer heilig, omdat de boom waarin het hoofd vergroeid zit voor het tevens symbool staat voor Buddha zelf. Hierdoor gaan zij ervanuit dat het vergroeien van het hoofd en de boom door Buddha zelf gedaan is.
Vanuit Wat Mahatat zijn we doorgelopen naar Wat Sri San Pet. Wat Sri San Pet bevindt zich middenin het voormalige Grand Palace terrein. Deze tempel stond model voor de Wat Phra Kaew, de tempel van de Emerald Buddha. De Emerald Buddha is tevens gesneuveld tijdens de inval van de Birmezen, maar is later herbouwd en verplaatst naar zijn huidige verblijfplaats, Bangkok.
Na dit bliksembezoek aan Ayutthaya was het tijd om ergens te eten en de trein te nemen richting Den Chai, een klein plaatsje in het noorden van Thailand, in de regio van Phrae. Op het station kregen we het idee dat we ons alweer in Nederland bevonden. De trein had namelijk bijna een half uur vertraging! Eenmaal in de trein zelf kregen we het idee dat we in de Trans Siberië Express zaten. De airco had namelijk maar één stand, ijs- en ijskoud! Opgerold in dekens en met onze fleecevesten aan, gingen we dan ook een koude nacht tegemoet.
Vandaag nemen we afscheid van ons floating hotel. Hoe ecologisch het ook moge zijn, na twee dagen zonder stroom en douchen met ijs koud water, keken we toch wel een beetje uit naar de beschaving.
Vanuit ons hotel in de River Kwai zijn we, met een tussenstop bij een lokale olifanten opvang- en verzorgingscentrum, doorgereden naar de Erawan watervallen. Tijdens onze tussenstop kregen we de kans om de baby olifanten te voeren. Deze olifanten worden hier gefokt, omdat ze bijna niet meer voorkomen in het wild.
Bij de Erawan watervallen aangekomen stond ons een klim van 7 niveaus te wachten om tot bij het hoogste punt van de watervallen uit te komen. Al klimmend en klauterend over rotsen, takken en boomstammen, gingen we met goede moed naar de top. Een pad naar boven is hier nooit aangelegd, omdat de gemiddelde Thai, onder het motto “liever lui dan moe”, weigert verder te gaan de niveau 2. Een enkele avonturier waagde zich vandaag zelfs naar niveau 3!
Onderweg liepen we stukken langs het water, waar je direct menig vis zag zwemmen. Een fish spa-experience tijdens het zwemmen was dan ook gegarandeerd, helemaal “for free”! Omdat de jungle rondom de Erawan watervallen een grote hoeveelheid apen huisvest, hoopten we op het zien van een aantal van deze kleine boefjes. Helaas bleken het niet echte ochtend dieren te zijn, want toen we bij niveau 7 al badend in het zweet aankwamen, hadden we nog niet één aap gezien (los van die enkele behaarde toeristen-aap dan). Aangekomen bij niveau 7 trakteerden we onszelf op een frisse duik in het water, waar het aardig schrikken was van de ongevraagde fish spa-experience. Ondanks dat we in ons beste Vis hebben gevraagd of ze wilden stoppen, zat er niets anders op dan onze verkoeling nog een stukje hogerop te zoeken. Weg van de (deels) gebaande paden klommen we naar niveau 7,5 (bijna hetzelfde als perron 9 ¾, vraag maar aan Harry), waar we bij de grote waterval zelf uitkwamen. Hier kon je onder de waterstroom genieten van een heerlijke, frisse douche!
Op de terugweg bleek het geluk ons dan toch goed gezind, nog voordat we beneden waren kwamen we een grote groep apen tegen, waarbij er zelfs twee jonkies brutaal in de bomen aan het spelen waren. Uiteindelijk zagen we zelfs een moeder met haar baby, verscholen in de bomen.
Eenmaal beneden knorde onze maag als een wild jungle beest. Een lekkere noedelssoep en allerlei lokale Thaise gerechten werden dan ook binnen no-time opgegeten.
Vanuit de Erawan watervallen vervolgden we onze reis richting Ayutthaya. Ayutthaya was tussen 1350 en 1767 de hoofdstad van het toenmalige Thailand, ook wel Siam gehete. Ayutthaya was toentertijd zeer aantrekkelijk voor handelaren vanuit China, India, Perzië en later ook Portugal, Spanje, Nederland, Groot-Brittanië en Frankrijk. Deze landen hadden buiten de stadsmuren dan ook allemaal hun eigen vestingen. Zo is er vlak buiten de stad Baan Hollandia te vinden, oftewel het Hollands Thuis. De stad is in 1767 door de Birmezen verwoest na een hevige oorlog, waarbij een groot deel van de stad in brand is gestoken. In Ayutthaya vindt men nog steeds de overblijfselen van de eens zo grote stad. Deze restanten vallen nu onder het World Heritage, sinds 1991.
De stijl waarin de Ayutthaya World Heritage site is gebouwd, heeft veel weg van de stijl die nu nog steeds in Cambodja te vinden is. De tempels zijn namelijk gebouwd door krijgsgevangenen die afkomstig waren uit het Ankor-rijk, ook wel het Khmer-rijk.
Tijdens ons kort bezoek zijn we onder andere bij Wat Mahatat (Buddha in the Tree) en Wat Sri San Pet geweest. Wat Mahatat staat onder de lokale bevolking bekend als klooster van het grote relikwie. De tempel is vroeger gebouwd aan de oever van Khlong Pratu Lhao Pluak, een van de belangrijkste kanalen die door de stad liepen. Wat Mahatat was in de tijd van Siam zo belangrijk, omdat het zowel belangrijke relikwieën huisvestte als ook dat het kort bij het toenmalige Grand Palace lag. Wat Mahatat en de Grand Palace zijn onder andere door Van Vliet en Jacobus van Koutere beschreven.
In Wat Mahatat is ook Buddha in the Tree te vinden. Hierbij is het hoofd van een Buddha standbeeld verweven met de boom. Tijdens de aanval van Birma in 1767 zouden de Birmezen de hoofden van alle Buddha standbeelden afgehakt hebben. Door de jaren heen heeft de boom zich rondom het hoofd volgroeid. Voor de Boeddhisten is deze plaats zeer heilig, omdat de boom waarin het hoofd vergroeid zit voor het tevens symbool staat voor Buddha zelf. Hierdoor gaan zij ervanuit dat het vergroeien van het hoofd en de boom door Buddha zelf gedaan is.
Vanuit Wat Mahatat zijn we doorgelopen naar Wat Sri San Pet. Wat Sri San Pet bevindt zich middenin het voormalige Grand Palace terrein. Deze tempel stond model voor de Wat Phra Kaew, de tempel van de Emerald Buddha. De Emerald Buddha is tevens gesneuveld tijdens de inval van de Birmezen, maar is later herbouwd en verplaatst naar zijn huidige verblijfplaats, Bangkok.
Na dit bliksembezoek aan Ayutthaya was het tijd om ergens te eten en de trein te nemen richting Den Chai, een klein plaatsje in het noorden van Thailand, in de regio van Phrae. Op het station kregen we het idee dat we ons alweer in Nederland bevonden. De trein had namelijk bijna een half uur vertraging! Eenmaal in de trein zelf kregen we het idee dat we in de Trans Siberië Express zaten. De airco had namelijk maar één stand, ijs- en ijskoud! Opgerold in dekens en met onze fleecevesten aan, gingen we dan ook een koude nacht tegemoet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
