George Town mengelmoes

Blijf op de hoogte en volg Eveline

30 Juli 2016 | Maleisië, George Town

Vandaag was de eerste dag die we geheel in George Town zouden doorbrengen. We besloten om een wandelroute te volgen die je vijf culturen brengt: de Engelse, de Indiase, de Maleisische, de Baba-Nonya en de Chinese cultuur. Uiteraard was het eerst tijd voor ons ontbijt. Zoals je misschien wel verwacht in een authentiek huisje, werd er ook een authentiek ontbijt geserveerd. Altijd lekker om je dag te beginnen met een kilo aan noodles en ei!
Voordat we bij ons beginpunt van de wandelroute aan waren gekomen, werden we verrast door een trouwerij die recht voor onze neus plaatsvond. De bruid stond namelijk net op het punt om de moskee binnen te lopen, voorzien van de nodige papperazzi. Overal flitsten camera’s en er vloog zelfs een drone rond om alles te filmen! Natuurlijk moest Gaston zich ook weer mengen tussen al die fotograven om ook even een plaatje te schieten…
Nadat we in het begin een beetje verkeerd waren gelopen (waarom zou je toeristenkaartjes ook waarheidsgetrouw maken? Het is veel leuker om die ons allemaal verkeerd te laten lopen!) begonnen we bij Khoo Kongsi. Dit is een van de grootste Chinese clanhuizen, welke voorzien is van de meest bizarre en drukke ornamenten en beschilderingen. Khoo Kongsi is direct de grootste clan tempel van Maleisië. De Khoo clan was een van de rijkste clans in Penang, iets wat goed te zien was aan de tempel en de omliggende gebouwen. Wat hier verder goed opviel is het feit dat, daar waar moslims eerbied en rust verwachten bij hun eigen gebedshuizen, ze als kakelende kippen menen rond te kunnen lopen in de gebedshuizen van anderen… Daarnaast is het blijkbaar doodnormaal om de trappen met een groep te barricaderen zodat niemand de tempel in of uit kan…
Na ons gezond potje ergernis voor de dag (die pas net begonnen was) liepen we de hoek om richting Yap Kongsi, eveneens een clan huis maar vele malen minder decadent en groot dan Khoo Kongsi. De tempel is echter even mooi beschilderd, al is de binnenkant ondertussen voorzien van een mooie laag roet door alle verbrandde wierrook.
Na enigszins bekomen te zijn van onze astma aanval door de hoeveelheid wierrook die er in de Yap Kongsi tempel hing, liepen we door Lebuh Armenian, de Armeense straat. De naam zo genoemd omdat op het kruispunt van de straat een Armeense familie heeft gewoond. De Armenen waren al vroeg in Maleisië te vinden. In 1822 stond er namelijk al een Armeense kerk in Penang. Vanaf de 20e eeuw is Lebuh Armenian echter overgenomen door de Chinezen, die hier langzaamaan steeds meer winkel openden, waarna een groot aantal clanhuizen en tempels volgde.
Omdat we ondertussen in de broeiende zon liepen, met gevoelstemperaturen van ruim 45 graden, was het tijd voor wat verfrissing. Eveline trakteerde zichzelf (lees: ons) op een ijsbal, gemaakt van samengeperste ijsschilfers, welke overgoten werd met 3 verschillende smaken siroopjes.
Onderweg naar Little India troffen we een aantal prachtige stukken streetart, welke overal in George Town te vinden is. Op de meest creatieve manieren gaan deze kunstenaars om met de omgeving waarin ze hun kunstwerk tentoonstellen! In Little India aangekomen wordt je direct verwelkomt door geuren van allerlei specerijen en de meest felle kleuren bij elkaar. Vanuit Little India kwamen we uit bij Pinang Peranakan Mansion. Dit huis is een van de best bewaard gebleven huizen van de Baba-Nonya (oftewel de Peranakan) cultuur. De Baba-Nonya is een samenvloeisel van Chinezen die lokale culturele aspecten en gewoonten overgenomen hebben. Hierdoor ontstaat er een mengelmoes van Chinees, Engels en Maleisisch, wat gecombineerd wordt met een enorme welvaart van deze groep Chinezen. Binnen in het huis zagen we ons tweede bruidspaar voor de dag, er werden namelijk trouwfoto’s geschoten! Ook hier kon Gaston zich natuurlijk niet inhouden…
Nadat we onze ogen de kost hadden gegeven aan de pracht en praal van de Baba-Nonya, liep we door naar het stadhuis, een overblijfsel van de tijd dat de Britten hier de baas waren. Vanaf het stadhuis had je een prachtig uitzicht op de zee.
Onze laatste stop was bij de kerk die om de hoek van het stadhuis staat. Ook hier kon de Britse invloed niet missen, maar het was wel een lust voor het oog.
Vanaf de kerk namen we een Uber richting The Book Sandwich Café, na al dat geploeter en gezweet vonden we dat we wel een beloning verdient hadden! Eveline moest natuurlijk weer het duurste broodje van de kaart hebben en ging dan ook voor de Succulent LOBSTER Sandwich, een broodje met kreeft en een fruit salad in cashewnoot-mayonaise. Gaston hield het gelukkig bescheiden, hij ging voor de BBQ Prawn crabmeat sandwich met avocado. Na ons buikje volgegeten te hebben was het wel mooi geweest. Tijd om terug naar het hotel te lopen, aan het zwembad te hangen en een goed boek te lezen!
Na een middagje luieren zijn we gaan eten bij Tek Sen, een Chinees restaurant dat afgeladen was met locals. Het was dan ook vechten en vooral een kwestie van een lange adem om een tafel te bemachtigen. Uiteindelijk was het dit alles meer dan de moeite waard! Om de avond helemaal goed af te sluiten besloten we om bij Mike’s café nog een drankje te drinken. Te laat, maar gelukkig niet te zaat liepen we terug naar het hotel.